Produkty wytwarzane przez pszczoły mają niezwykłą wartość dla człowieka. Obok doskonałego smaku wykazują wiele cennych właściwości prozdrowotnych. Z tego powodu wyodrębniono nawet gałąź medycyny nazywaną apiterapią. Zajmuje się ona wykorzystaniem produktów pszczelich w profilaktyce i leczeniu wielu chorób. Warto pamiętać, że w Polsce od pszczół pozyskuje się nie tylko miód.
64,39 zł
40,18 zł
Lista cennych produktów pszczelich jest długa i obejmuje:
-
pyłek pszczeli,
-
propolis, czyli kit pszczeli,
-
mleczko pszczele,
-
wosk pszczeli,
-
pierzgę,
-
jad pszczeli.
Większość tych substancji może być stosowana bez nadzoru lekarza. Wyjątkiem jest jad pszczeli, który wykorzystuje się w leczeniu nadciśnienia, miażdżycy i reumatyzmu.
Pyłek pszczeli – skład, właściwości i zastosowanie
Pyłek pszczeli to męskie komórki rozrodcze produkowane przez kwiaty. Gdy pszczoły zapylają kwiaty, to jednocześnie zbierają z nich nektar oraz pyłek kwiatowy. Następnie przenoszą je do ula i składują w plastrach. Pyłek pszczeli służy do zaspokajania bieżących potrzeb pokarmowych. Stanowi także dla owadów zapas na czas, kiedy może brakować pokarmu w przyrodzie. Po złożeniu pyłku w ulu młode pszczoły wzbogacają go liną oraz miodem, a następnie rozdrabniają i ubijają. Ubity w komórkach plastra pyłek jest zasklepiany miodem i woskiem. W takich warunkach następuje fermentacja beztlenowa. W jej wyniku wytwarzany jest kwas L-mlekowy, który konserwuje pyłek pszczeli. W tej formie nazywany jest on pierzgą i stanowi podstawowe źródło białka dla całej pszczelej rodziny. Ponadto dostarcza substancje odżywcze oraz składniki mineralne, które są wykorzystywane przez robotnice do produkcji mleczka pszczelego.
Pyłek pszczeli – jaki jest skład pyłku kwiatowego?
W składzie pyłku pszczelego największy udział mają białka i wolne aminokwasy, do których zaliczamy:
-
argininę,
-
fenyloalaninę,
-
izoleucynę,
-
leucynę,
-
lizynę,
-
treoninę,
-
walinę,
-
alaninę,
-
prolinę,
-
serynę,
-
histydynę,
-
glicynę.
Zawartość aminokwasów w pyłku pszczelim osiąga nawet 12%.
Z pyłku pszczelego udało się wyizolować także ponad 30 enzymów i koenzymów, które są katalizatorami wielu procesów biochemicznych zachodzących w organizmie człowieka. Pyłek kwiatowy jest bogatym źródłem następujących związków:
-
flawonoidy,
-
leukoantocyjany,
-
katechiny,
-
kwas oleanolowy i ursulowy,
-
fenolokwasy (kwas chlorogenowy, ferulowy, p-hydroksybenzoesowy i p-kumarowy),
-
nienasycone kwasy tłuszczowe (kwas linolowy, γ-linolenowy i arachidowy).
W pyłku pszczelim odkryto także ok. 40 pierwiastków w formie soli mineralnych, w tym:
-
potas,
-
magnez,
-
żelazo,
-
cynk,
-
srebro,
-
selen,
-
bor,
-
platyna,
-
pallad,
-
cyrkon,
-
tytan.
Pyłek pszczeli zawiera również węglowodany w tym:
-
fruktozę,
-
glukozę,
-
maltozę,
-
arabinozę,
-
rybozę,
-
izomaltozę.
Pyłek kwiatowy to także bogate źródło witamin jak:
-
witamina A,
-
witaminy z grupy B (B1, B2, B3, B6, B12, PP, H),
-
witamina C,
-
witamina D,
-
witamina E,
-
witamina P,
-
inozytol,
-
biotyna,
-
kwercetyna,
-
kwas pantotenowy.
Pyłek pszczeli – właściwości zdrowotne
Wiele niezależnych badań potwierdza korzystny wpływ pyłku pszczelego na zdrowie człowieka. Stanowi on bardzo cenną odżywkę, wzmacnia apetyt i reguluje przemianę materii. Co ważne pozytywne skutki przyjmowania pyłku pszczelego są widoczne już po kilku dniach stosowania.
Lista prozdrowotnych właściwości pyłku kwiatowego jest długa i obejmuje:
-
wzmocnienie organizmu,
-
zmniejszenie ryzyka anemii,
-
wsparcie procesu odchudzania,
-
właściwości detoksykacyjne,
-
niwelowanie szkodliwego działania wielu czynników chemicznych na organizm,
-
wsparcie prawidłowego funkcjonowania wątroby,
-
wspomaganie procesu leczenia choroby alkoholowej,
-
zmniejszenie nerwowości i rozdrażnienia,
-
wspomaganie leczenia depresji,
-
łagodzenie objawów chorób alergicznych,
-
działanie przeciwbakteryjne,
-
działanie przeciwmiażdżycowe,
-
wsparcie leczenia nadciśnienia, stanów pozawałowych i regulacji poziomu cholesterolu,
-
wspomaganie leczenia zaparć i choroby wrzodowej żołądka,
-
łagodzenie stanów zapalnych gardła,
-
zapobieganie występowaniu grypy i przeziębienia,
-
wpływ na cofanie się zmian zapalnych i przerostowych gruczołu krokowego,
-
zapobieganie poronieniom,
-
zwiększenie płodności,
-
zwiększenie wydzielania insuliny i w efekcie obniżenie poziomu cukru u chorych na cukrzycę.
Pyłek pszczeli – zastosowanie pyłku kwiatowego
Pyłek pszczeli powinno się przyjmować 3 razy dziennie pół godziny przed posiłkiem. Najlepiej rozmieszać go z miodem, mlekiem lub wodą. Należy przy tym zachować proporcje między 1:1 a 1:4. Dla zwiększenia przyswajalności należy dokładnie przeżuć go przed połknięciem.
Zalecane dzienne dawkowanie pyłku kwiatowego w zależności od wieku:
-
dzieci 3-5 lat – 10 g,
-
dzieci 6-12 lat – 15 g,
-
dzieci powyżej 12 lat i dorośli – 20 g.
Lecznicza dawka pyłku pszczelego dla osób dorosłych wynosi 30-40 g/dziennie.
Pyłek kwiatowy najlepiej przyjmować jeszcze zanim zostanie on ususzony. W postaci wysuszonej zawiera twardą otoczkę, którą należy najpierw usunąć przez zmielenie lub sproszkowanie.
Aby uzyskać trwałe efekty kuracji, powinna ona trwać 1-3 miesiące i być powtarzana nawet kilka razy w roku. Najlepszą porą na jej rozpoczęcie jest wiosna i jesień. Wiosną pyłek pszczeli działa wzmacniająco oraz uzupełnia niedobory witamin i mikroelementów powstałe w okresie zimowym. Jesienią kuracja zwiększa odporność przed przeziębieniami.
Propolis – skład, właściwości i zastosowanie
Propolis to inaczej kit pszczeli. Jest on mieszaniną żywicy drzew i krzewów oraz wydzielin gruczołów pszczelich. Młode pączki są pokryte specjalnym balsamem, który chroni je przed bakteriami, grzybami, roztoczami i owadami. Substancja ta jest zbierana latem i jesienią, kiedy temperatura przekracza 20 stopni. Dzięki temu żywice roślinne zachowują odpowiednią miękkość. Pszczoły używają propolisu do wypełniania nieszczelności oraz otworów w ulu. Kit stanowi również naturalną barierę, która chroni owady przed inwazją drobnoustrojów.
Propolis to prawdziwy kompleks biologiczny zawierający ok. 300 substancji aktywnych. W Polsce do wytwarzania kitu pszczelego owady wykorzystują przede wszystkim topole, wierzby, olchy, brzozy, kasztanowce, dęby, jesiony, a także sosny i świerki. Propolis ma lepką i gęstą konsystencję. Jego barwa może być żółta, pomarańczowa, szara, brunatna, czerwona, a nawet ciemnozielona lub czarna. Zależy to w głównej mierze od materiału roślinnego użytego do produkcji kitu. Propolis ma charakterystyczny słodko-korzenny zapach. Jego smak jest cierpki, ostry i gorzkawy.
Propolis – jaki jest skład kitu pszczelego?
Skład propolisu zależy od następujących czynników:
-
warunki środowiskowe,
-
obszar geograficzny,
-
rodzaj roślinności,
-
pora roku,
-
rasa pszczół.
Główne składniki kitu pszczelego to:
-
nieprzetworzone żywice (50-80%),
-
przetworzone żywice i woski (8-30%),
-
olejki eteryczne (14-16%),
-
pyłek kwiatowy (ok. 5%),
-
związki aktywne biologicznie, enzymy, białka (ok. 5%).
Propolis składa się z blisko 300 substancji, które są zaliczone do kategorii GRAS (Generally Rconized as Safe, czyli ogólnie uznanych za bezpieczne).
Kit pszczeli zawiera w swoim składzie m.in.:
-
witaminy (B1, B2, B5, B6, C, D i E),
-
prowitaminę A,
-
mikroelementy (mangan, miedź, fosfor, żelazo, selen, magnez, krzem, kobalt i cynk),
-
związki fenolowe,
-
flawonoidy (kwercetyna, kemferol),
-
kwasy aromatyczne (cynamonowy, salicylowy, kawowy),
-
związki lotne i aromatyczne (nerol, geraniol, patchulen, skwalen, wanilia, kumaran),
-
substancje garbnikowe.
Bogaty skład sprawia, że propolis znalazł szerokie zastosowanie w medycynie naturalnej.
Propolis – właściwości zdrowotne kitu pszczelego
Właściwości prozdrowotne propolisu były prawdopodobnie wykorzystywane już przez starożytnych Greków i Persów. Kit pszczeli doceniano przede wszystkim za właściwości antyseptyczne. Nakładano go na rany w celu ich odkażenia. Obecnie znana jest długa lista właściwości prozdrowotnych propolisu:
-
wykazuje działanie antybakteryjne i antyoksydacyjne,
-
wspomaga odporność organizmu,
-
pomaga zwalczać objawy przeziębienia, infekcje dróg oddechowych oraz choroby krtani,
-
przyspiesza regenerację tkanek (rany pooperacyjne),
-
wykazuje właściwości przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe,
-
wspiera regenerację tkanki miękkiej, chrzęstnej, łącznej i kostnej,
-
wspomaga leczenie problemów stomatologicznych (afty, pleśniawki, wrzodziejące zapalenie dziąseł, paradontoza, nadwrażliwość zębów, choroby miazgi zębowej i kanałów korzeniowych),
-
wspiera leczenie chorób skóry (zapalenie mieszków włosowych, ropnie, grzybica, zajady),
-
pielęgnuje skórę tłustą,
-
wspomaga leczenie oparzeń i odmrożeń.
Propolis – zastosowanie kitu pszczelego
Propolis jest dostępny w postaci grudek lub proszku. W warunkach domowych z kitu pszczelego można przygotować wyciąg lub maść. Propolis jest często wykorzystywany jako składnik środków farmakologicznych. W sprzedaży dostępne są gotowe preparaty w postaci tabletek, granulatów, pudrów, aerozoli, maści, czopków oraz wyciągów spirytusowych z kitem pszczelim. Bardzo popularną formą spożycia kitu pszczelego jest nalewka propolisowa, którą można przygotować samodzielnie.
Przed rozpoczęciem suplementacji propolisu warto pamiętać, że jest on silnym alergenem. W kicie pszczelim występuje przynajmniej 30 substancji uczulających. W związku z tym niektóre osoby mogą być uczulone na propolis. Szczególną ostrożność powinny zachować osoby uczulone na produkty pszczele oraz olejki eteryczne i zapachowe. Unikanie propolisu zaleca się chorującym na łuszczycę oraz atopowe zapalenie skóry.
Mleczko pszczele – skład, właściwości i zastosowanie
Mleczko pszczele jest wydzieliną z gruczołów gardzielowych młodych pszczół robotnic. Stanowi pokarm larw pszczół i trutni przez pierwsze 3 dni ich życia. W tym czasie ich masa ciała wzrasta nawet 1000-krotnie. O wyjątkowych właściwościach mleczka pszczelego świadczy fakt, że karmiona wyłącznie nim królowa matka żyje nawet 40 razy dłużej niż inne pszczoły spożywające przede wszystkim nektar z kwiatów.
Mleczko pszczele ma delikatnie żelową konsystencję, która przypomina gęstą śmietanę lub kremowany miód. Jego barwa jest bardzo jasna, niemalże biała, a nawet perłowa, która nieco przypomina miód rzepakowy. Mleczko pszczele wyróżnia się charakterystycznym smakiem, który jest delikatnie ostry, kwaskowaty i cierpki.
Największym problemem z pozyskaniem mleczka pszczelego jest jego ilość. Pszczoły produkują go tylko tyle, ile potrzebują dla siebie. W odróżnieniu od pierzgi i miodu nie magazynują mleczka na później. Dlatego pszczelarze starają się przechytrzyć pszczoły i stosują niekonwencjonalne metody pozyskania tego surowca. Jedną z popularniejszych jest umieszczenie w ulu specjalnie przygotowanych ramek z miseczkami, które zawierają larwy do wykarmienia. Następnie zbierane są nadwyżki mleczka. Niestety cały proces jest czasochłonny, trudny i mało efektywny.
Mleczko pszczele – jaki jest jego skład?
W składzie mleczka pszczelego występuje:
-
woda (ok. 70%),
-
białko (ok. 14%),
-
węglowodany (ok. 11%),
-
lipidy (ok. 4%),
-
witaminy (PP, B1, B2, B6, C, biotyna, kwas foliowy, B12 oraz śladowe ilości witaminy A, D i E),
-
kwasy organiczne,
-
kwasy nukleinowe,
-
nukleotydy,
-
pterydyny,
-
hormony.
Blisko 30-40% mleczka pszczelego stanowi sucha masa. Jego białko ma wyjątkowe właściwości odżywcze i zawiera 29 aminokwasów. Węglowodany obecne w mleczku pszczelim to przede wszystkim cukry redukujące (glukoza, fruktoza). Oprócz nich występuje także ryboza, erloza, trehaloza, melibioza i maltoza. Mleczko pszczele zawiera również 22 biopierwiastki, w tym fosfor, jod, wapń, siarkę i sód oraz makropierwiastki jak żelazo, miedź, mangan i cynk.
Mleczko pszczele – jakie są jego właściwości?
Mleczko pszczele wykazuje silne właściwości odżywiające. Dlatego zaleca się stosowanie go przez osoby, które chcą poprawić sprawność fizyczną i intelektualną, wzmocnić odporność organizmu oraz dostarczyć niezbędne składniki odżywcze. Mleczko pszczele powszechnie uważa się za substancję, która pomaga opóźnić proces starzenia się organizmu, zachować witalność, a nawet wydłużyć życie.
Na długiej liście właściwości mleczka pszczelego znajduje się działanie:
-
przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwdrożdżakowe,
-
wzmacniające układ odpornościowy,
-
wspierające prawidłowe funkcjonowanie serca i układu krążenia,
-
wspomagające regulację ciśnienia krwi,
-
obniżające poziom cholesterolu,
-
zwiększające elastyczność naczyń krwionośnych,
-
zapobiegające rozwojowi miażdżycy,
-
pomagające przywrócić równowagę psychiczną oraz koncentrację,
-
poprawiające funkcjonowanie układu pokarmowego oraz regulujące przemianę materii,
-
wspomagające proces leczenia schorzeń neurologicznych (choroba Alzheimera i Parkinsona),
-
ochronne w stosunku do tkanki wątrobowej,
-
stymulujące owulację i wspomagające płodność u kobiet,
-
zwiększające poziom progesteronu w czasie ciąży,
-
pobudzające produkcję pokarmu w okresie laktacji,
-
łagodzące objawy menopauzy,
-
wspomagające zwalczanie impotencji u mężczyzn,
-
poprawiające jakość nasienia,
-
przyspieszające proces gojenia się ran,
-
regenerujące i nawilżające skórę.
Mleczko pszczele – jakie jest jego zastosowanie
Dawkowanie mleczka pszczelego jest warunkowane wiekiem danej osoby. Dla osób dorosłych dzienna dawka wynosi 0,5-1 g czystego mleczka pszczelego. U dzieci należy stosować połowę tej porcji. Mleczko pszczele najlepiej przyjmować przez umieszczenie go pod językiem do momentu całkowitego rozpuszczenia i wchłonięcia. Dzięki takiej formie aplikacji najszybciej przedostanie się ono do krwiobiegu. Mleczko pszczele można także przyjmować doustnie, ale tempo wchłaniania jest w tym przypadku wolniejsze.
Mleczko pszczele najlepiej spożywać 20-30 minut przed pierwszym posiłkiem. Kuracja powinna trwać od 3 tygodni do 2 miesięcy. Dla osiągnięcia maksymalnych rezultatów zalecane jest przeprowadzenie dwumiesięcznej kuracji powtarzanej 2-3 razy w roku.
Preparaty zawierające pyłek pszczeli, propolis oraz mleczko pszczele wykazują wiele cennych właściwości dla organizmu człowieka. Kuracje z wykorzystaniem tych wartościowych substancji pozwalają łagodzić dolegliwości i zapobiegać rozwojowi wielu chorób.
Czy wiesz, jak…
… przygotować nalewkę z propolisu? Wystarczy:
-
50 gram zmielonego kitu pszczelego,
-
350 ml czystego spirytusu,
-
150 ml letniej, przegotowanej wody.
Propolis należy zalać spirytusem i wodą, a następnie pozostawić na 2-3 tygodnie w szczelnie zamkniętym opakowaniu. Nalewkę trzeba codziennie mieszać, aby kit pszczeli dobrze się rozpuścił. Po upływie wskazanego czasu zawiesinę należy przefiltrować przez gazę, watę lub filtr do kawy. Następnie nalewkę przelać do ciemnego, szczelnego naczynia.